Pola miña amizade con Manuel María desde 1980, e con Ferrín tantas veces presente na conversa, vivín igualmente moi de preto a ruptura entre os dous poetas, todo o que lamentabelmente sucedeu en Poio naquel I Congreso de Escritores e tamén o moi feliz que foi Manuel María cando de novo, anos despois, recuperaron a amizade doutrora, unha relación de camaradaría que -estou seguro- ningún dos dous quixo quebrar, como o demostra a admiración e mesmo a emoción coa que Manuel María sempre falaba de Ferrín e como o evidencia, así mesmo, o feito de que Ferrín nunca eliminou de Con pólvora e magnolias o poema que lle dedica ao de Outeiro de Rei. O reencontro público entre os dous vellos amigos foi talvez o día que Manuel María ingresou na Real Academia Galega, cun discurso ao que respostou Méndez Ferrín con palabras que moito alegraron o corazón do autor chairego.
Mái esta sección era para falar dun libro, e é a primeira vez que non sei de que libro falar, porque desde Percival e outras historias até Arraianos -No ventre do silencio confeso que me decepcionou-, ou desde Voce na néboa a Contra Maquieiro, resúltame difícil seleccionar un título. Podería escoller Antón e os iñocentes ou Bretaña, Esmeraldina, calquera desas dúas magníficas novelas, e incluso podería escoller Co son honrado das antigas falas, un conxunto de artigos dedicados a don Ramón Otero Pedrayo e que Manuel María me trouxo un día como agasallo á tertulia do Kirss. Pero xa que hai que seleccionar unha obra, optarei por Crónica de nós, porque por riba do poeta, do novelista e do articulista, sempre admirábel, está o grande mestre do relato curto que é Méndez Ferrín, a xenialidade e o brillo dun escritor que xa deslumbrou a Otero e a Cunqueiro co seu primeiro libro en prosa, cando só tiña dezaoito anos, o narrador que colocou o relato en lingua galega á altura dun Julio Cortázar. Cada texto de Ferrín é un edificio literario perfecto, redondo e fermoso como unha hortensia. “Sibila”, por exemplo: “Agora que, curvado por un fardel de anos neboentos, atopei de novo a sortella fronte á casa do triángulo (Rúa dos Loureiros, 5) e vou ser certamente visitado por Sibila…”. Inconfundíbel. |
Crónica de nós
Xosé Luis Méndez Ferrín
Edicións Xerais de Galicia, 1980
133 páxinas
Ningún comentario:
Publicar un comentario